Władysław Rokicki – Przyjacielem Zespołu Szkół Elektronicznych
Władysław Rokicki, ówczesny przewodniczący koła ZBoWiD nr. 19 w Lublinie, pracujący i zamieszkujący w dzielnicy LSM i Węglin, podjął się inicjatywy upamiętnienia miejsca gdzie na terenach dawnych gruntów rolnych, powstało „miejsce cmentarne”, oznaczone mogiłami zbiorowymi i pojedynczymi poległych żołnierzy i ludności cywilnej przy szosie Kraśnickiej w czasie bombardowania Lublina 09 IX 1939 r.
Po wielu zabiegach, tę społeczną inicjatywę udało się urzeczywistnić, kiedy najpierw 12 II 1986r. władze Lublina wyraziły zgodę na lokalizację przy ulicy Tomasza Zana i budowę obelisku, a następnie po ukonstytuowaniu się Komitetu Budowy Pomnika Obrońców Lublina 1939r. z Władysławem Rokickim jako Przewodniczącym, nie sprzeciwiły się koncepcji wystawienia monumentu.
Pomnik, którego koszty budowy pochodziły wyłącznie z funduszów społecznych, po wielu politycznych perturbacjach (m. in. data Obrony Lublina tożsama z datą 17 IX 1939r.- ataku ZSRR na Polskę), uroczyście odsłonięto 21 IX 1987r.
Od tej niezwykle ważnej dla społeczności Lublina, patriotycznej inicjatywy, gdzie uczniowie przepracowali przy budowie Pomnika kilkaset godzin, rozpoczęła się współpraca młodzieży ZSEL z kołem ZBoWiD nr. 19 dzielnicy Węglin oraz jego Przewodniczącym. Sam zaś Pomnik stojący po dziś dzień przy ul. Tomasza Zana to w istocie wielki osobisty sukces Pana Pułkownika Rokickiego, gdyż powstanie pomnika upamiętniającego polski wrzesień 1939r. w dobie PRL-owskiej propagandy było nie lada jakim wyzwaniem.
Szczególne słowa podziękowania dla Autora tego przedsięwzięcia ,skierował w swoim wierszu Kolega Władysława Rokickiego, żołnierz AK, poeta ludowy Ryszard Bocheński.
„Pomnik przy ulicy Zana”….
„Ten pomnik Lublin zawdzięcza Tobie
Śniłeś o nim w dzień i wśród wieczornych zórz,
Pamięć pozostanie nawet gdy legniesz w grobie
Wszyscy będą pamiętać o tym zawsze już.(…)
Współpraca Pana Pułkownika Władysława Rokickiego z nauczycielami i młodzieżą ZSEL zacieśniła się gdy ówczesna Zastępca Dyrektora Szkoły p. B. Nawrocka w oficjalnym piśmie zgłosiła gotowość uczniów do opieki nad Pomnikiem i otaczającym go terenem.
Pomnik Obrońców Lublina we wrześniu 1939r.,od samego początku skupił wokół siebie środowisko lubelskich kombatantów. Począwszy od 1987r. odbywały się przy nim różne uroczystości; Ogólnopolski Zjazd Harcerzy Szarych Szeregów czy coroczne obchody Miesiąca Pamięci Narodowej, w które aktywnie włączała się społeczność szkolna ZSEL. W murach szkoły na Wojciechowskiej zorganizowano wspólną wystawę pod tytułem: ,, Polacy na frontach II Wojny Światowej’’, a z okazji kolejnych rocznic Września, przy Pomniku na ulicy Zana wspólnie z kombatantami składano kwiaty.
Następną inicjatywą żołnierzy Września i kombatantów oraz p płk. Rokickiego było ufundowanie i odsłonięcie w dniu 16 IX 1989 r Pamiątkowej Tablicy umieszczonej na murze gmachu Bobolanum (–obecnego szpitala wojskowego przy Alejach Racławickich), upamiętniającej walczących i poległych Obrońców Lublina we wrześniu 1939r
Wspólnotę ZSEL z ówczesnym kołem nr. 19 ZBoWiD i jego Przewodniczącym przypieczętowały sympozjum naukowe i Ogólnopolski Zjazd Kombatantów z okresu wrześniowych walk w Lublinie i na Lubelszczyźnie, których zakwaterowano w internacie ZSEL przy ulicy Wojciechowskiej
Wtedy też, wiele drogocennych pamiątek, zdjęć, dokumentów oraz osobistych odznaczeń z okresu II wojny światowej, p. płk. Rokicki oraz jego koledzy- kombatanci przekazali młodzieży do szkoły oraz do utworzonej w internacie ZSEL Izby Pamięci.
Pan płk. Rokicki od samego początku zabiegał o ”Sprawę” września 1939 r, o pamięć o tych, którzy jeszcze żyją i chcą przekazać niezakłamaną historię młodemu pokoleniu. Bliskie sąsiedztwo szkoły, aktywna postawa młodzieży ZSEL przy budowie Pomnika, zaangażowanie w przygotowanie części artystycznej w czasie corocznych uroczystości wrześniowych oraz gościnne progi ZSEL i internatu, chętnie przyjmującego byłych żołnierzy przy różnych okazjach, zaowocowały między pokoleniową przyjaźnią uczniów i kombatantów, które trwa do dziś. Ufundowanie przez Koło Nr.19 sztandaru szkoły z okazji 40-lecia, jak również spotkania kombatantów w internacie ZSEL, odbywające się corocznie w czasie kolejnych Rocznic Września oraz z okazji ,, Opłatka’’, trwale wpisały się w szkolną patriotyczna tradycję.
W 1996 roku, na wniosek Koła kombatantów z dzielnicy Węglin z p. W. Rokickim na czele, Zespół Szkół Elektronicznych odznaczono złotym Medalem Opiekuna Pamięci Narodowej, w 2005 roku, uhonorowano równie zaszczytnym Medalem „Pro Memoria”, a w 2014 r. Medalem „Pro Patria”.
Zjazdy kombatantów, wystawy, sympozja naukowe, akademie, spotkania bardziej lub mniej formalne zacieśniające współpracę z żyjącymi jeszcze Obrońcami oraz z członkami ich rodzin, zaowocowały w 2007 roku wspólną inicjatywą Stowarzyszenia Żołnierzy Batalionów Chłopskich II Oddział im. Obrońców Lublina w 1939r. (wcześniej Koło nr 19 ZBoWiD) z jego prezesem W. Rokickim, by wystąpić z wnioskiem do Rady Miasta Lublin o nadanie Technikum Elektronicznemu funkcjonującemu w ramach ZSEL, imienia Obrońców Lublina 1939 roku.
W odpowiedzi na wnioski Stowarzyszenia Żołnierzy BCh Oddział II oraz Rady Pedagogicznej ZSEL w sprawie nadania imienia Technikum Elektronicznemu, Rada Miasta Lublin uchwałą nr 84/VIII/2007 z dnia 26 IV 2007 r. postanowiła nadać Technikum Elektronicznemu z siedzibą przy ul. Wojciechowskiej 38 Imię Obrońców Lublina 1939 roku.
W podniosłej atmosferze, świętując Jubileusz 50-lecia szkoły, w Dzień Patronów Szkoły, 14 IX 2007 r. Technikum Elektroniczne oficjalnie otrzymało tą zaszczytną nazwę. To samo imię dużo wcześniej bo w 1997 r. – przyjęło kombatanckie Koło nr 19, by teraz niejako symbolicznie przekazać je młodym spadkobiercom.
Wyjątkowym punktem uroczystości było posadzenie na dziedzińcu szkolnym Dębu, pobłogosławionego przez Jana Pawła II, a później przez papieża Benedykta XVI. Dąb otrzymał imię ,,Władysław’’ na część pana pułkownika Władysława Rokickiego, dzięki któremu pamięć o tamtych wydarzeniach trwa do dziś, a jego postawa i przyjaźń ze szkołą i młodym pokoleniem Polaków stanowi niekwestionowany moralnych wzór.
Płk Władysław Rokicki - Nasz Patron, człowiek o niepospolitej osobowości i niespożytej energii, przekazał całej społeczności szkolnej ZSEL oprócz własnych pamiątek -archiwaliów, odznaczeń, najcenniejszy dar- żywą, prawdziwą, płynącą prosto z serca historię całego swojego wspaniałego życia. Biografię boleśnie wykutą przez los…
To dzięki Niemu szkoła przy Wojciechowskiej ma taką wspaniałą Tradycję, w której scala się „Przeszłość z Przyszłością”. Na zawsze pozostanie pośród Nas, o czym Zawsze zaświadczy rozkwitający zielenią w Każdą Wiosnę na dziedzińcu szkoły- Dąb Władysław.
Cześć Jego Pamięci!!!
